کف اسفالت صافه ولی ترک داره ، مثل دل منه که غمارو یدک داره
اینجا قوانینی داره که بی تبصرس ، نگاها شلیک میشه بهت از قرض
ممکنه ارزوهات توی حباب بمونن ، تاوقتی سنگ قبرتو با گلاب بشورن
اینجا غریب نوازن به طرز فجیعی ، اگه تک بپری میگیرتت ترس عجیبی
مهمترین چیز اینه تو باید زنده بمونی ، ولی ما اون گوشه واسادیم و تشنه به خونیم
سعی کن سرت پایین باشه راه و صاف بری ، چون لاشخوره پشت سرت منتظره گاف بدی
بزار قلم بچرخه بخونه هنجره ، خیابون مثل یه خونس بدون پنجره
وقتی وارد شدی نگاهی به بیرون نداری ، پس یاد بگیر که بمونه سنگ دلت

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون
اگه مثه مایی از جنس مایی پس بیا توش
همین بوده قبلم همینم می مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

میدونی تعبیر میشه اینجا تفریح به چی؟ این که برد قمارو به طرف تبریک بگی
واسه پول تب داری ولی کو دوای تبت ، فقط هول میدی بیرون کمی دود از لای لبت
که بیخیال باشی زمان بگذره بیشتر ، اوج خندت میشه یکسره ریشخند
یهو یکی میاد میگه خنجر پشتمه ، رو صورتش جای 5 انگشتمه
همه چی میریزه به هم رسمش اینه ، بی توجه به این که یارو دستش چیه
اگه به ماها بندازن یه نظر همه ، میبینن تو جمعمون هر روز یه نفر کمه
این هستو رسمه پسته نسله منه نگو ، بس کن رزمو از خود دست به قمه باز
منو میبینی و میگی چه بی رحمی تو ، تا نباشی تو جمع ما نمیفهمی خوب

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون
اگه مثه مایی از جنس مایی پس بیا توش
همین بوده قبلم همینم می مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

دل خوشه به قدم زدن زیر نمنم بارون ، شاید بتونه بشوره یه کم از دغدغه هامون
چون که زندگی نه به بار نه به دار وقتی که ، دورو ورت نه حصاره نه صدای فردی که
بگه برو جلو من پشت واسادم ، پس زنده میمونم اگه خوش شانس باشم

تا چشم زدیم ما دیدیم که شدیم ، جای ننه بابا اسفالت و بغل کنیم
من بچه ی خیابونا نیستم ولی ، خیابونا بچه منو نیست کمترین
احتمالی که من بچمو ترک کنم ، تو تو اشتباهی هر شبو سر کنم
به همین رسم اشنا با سنت قدیم ، که خیابون داره رو قلم قدرت عجیب
عادت میکنی وقتی که هرشب توش پا بزاری ، اسم ماها تاابد میمونه روش یادگاری

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون
اگه مثه مایی از جنس مایی پس بیا توش
همین بوده قبلم همینم می مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون